စာက်က္လမ္းၫႊန္နဲ႔မွ စာက်က္တတ္တဲ့ ကေလးမ်ားရဲ႕ အနာဂတ္

ႏုိင္ငံရဲ႕ ပညာေရး စနစ္အေၾကာင္းနဲ႔ အစိုးရေက်ာင္း၊ ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းမ်ား အေၾကာင္းကို ဧရာဝတီမွာ အလ်ဥ္းသင့္ သလို က်မ ေရးလာခဲ့ပါတယ္။ က်မတို႔ႏိုင္ငံဟာ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အခုခ်ိန္ထိ မတည္ၿမဲေသးတဲ့၊ ေနာက္က်ေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံတခုလည္း ျဖစ္တာမို႔ ပညာေရး အတြက္ ျပဳျပင္စရာေတြ တပံုတပင္နဲ႔ ႏိုင္ငံႀကီးပါ။ ပညာေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဒါဟာ တကယ့္ အမွန္တရားပဲမို႔ က်မတို႔ဟာ အမွန္တရားကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့လက္ခံဖို႔ လိုပါတယ္။

က်မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရး လမ္းေၾကာင္းကို ျပန္ၾကည့္လိုက္မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ပညာေရးဟာ ေခါင္းေမာ့ မလာႏိုင္ဘဲ ဦးစိုက္ က်ဆင္းေနတာကိုပဲ ေတြ႔ေနရပါ တယ္။ သင္႐ိုးၫႊန္းတန္းမ်ား မၾကာမၾကာ ေျပာင္းေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိ အားရစရာ ခိုင္မာေသခ်ာတဲ့ သင္႐ိုး ၫႊန္းတန္းလည္း ရွိမေနခဲ့ပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ သင္နည္း စနစ္က ဒါက်က္ ဒါေျဖ ျဖစ္သလို၊ အမွတ္ အနည္းအမ်ားေပၚမွာ မူတည္ၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ကို ခြဲတဲ့ စနစ္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီစနစ္ရဲ႕ ေအာက္မွာေပၚလာတဲ့ အရာႏွစ္ခုက ေတာ့ ပညာေရး အတြက္ အေထာက္အကူ ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ပညာေရး အတြက္ ဘာအေထာက္ကူမွ မျဖစ္ေစတဲ့ က်ဴရွင္နဲ႔ စာက်က္ လမ္းၫႊန္ (Guide) တို႔ပါပဲ။ ဟိုးအရင္ ၈၈ အေရး အခင္း မျဖစ္ခင္ကာလ အထိ က်မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ စာက်က္ လမ္းၫႊန္ဆိုတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ စာက်က္ လမ္းၫႊန္ဟာ ၈၈ အေရးအခင္းအၿပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ပိတ္မႈ၊ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးမႈနဲ႔ စားဝတ္ေနေရး ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ ႀကီးျမင့္လာမႈ ေၾကာင့္ ေပၚလာခဲ့တာပါ။

ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံု အၿပီးမွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းေတြကို ႏွစ္ကာလ မ်ားစြာ ပိတ္ထားခဲ့တာမို႔လို႔ ဆယ္တန္းမွာ ဂုဏ္ထူး မ်ားစြာ ပါသူ ေက်ာင္းသားမ်ားအေနနဲ႔ ေက်ာင္း ဆက္တက္ဖို႔ ေစာင့္ေနခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းေတြက ပိတ္ထား ရသလို၊ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ႏိုင္ငံအေျခအေန ေအာက္မွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြကလည္း တရိပ္ရိပ္ ျမင့္တက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာပဲ က်မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးေလာကမွာ ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူးတဲ့ စာက်က္ လမ္းၫႊန္ေတြ ေပၚလာရတာ ပါ။ စာက်က္ လမ္းၫႊန္မ်ား ဆိုတာဟာ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားကို စာကူက်က္ေပးတဲ့ စာက်က္အကူမ်ား ပါပဲ။ စာက်က္ လမ္းၫႊန္ အမ်ားစုရဲ႕ အလုပ္ကေတာ့ က်ဴရွင္ေတြ ေက်ာင္းေတြက သင္လိုက္တဲ့စာေတြကို ေက်ာင္းသား နံေဘးကေန ကူၿပီးေတာ့ လိုက္က်က္ ေပးရတာပါပဲ။ မိဘက ေဘးက ထိုင္ေစာင့္၊ ထိုင္လုပ္ေပးရမယ့္ ေနရာမွာ ေက်ာင္းသားနဲ႔ အရြယ္ မတိမ္းမယိမ္း တေယာက္ကို ေက်ာင္းသားထိန္း ငွားလိုက္တဲ့ သေဘာပါ။

ဒီလို ေက်ာင္းသားထိန္း ငွားလိုက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ ဂိုက္အခ်ိန္မွာ အနည္းဆံုးေတာ့ စာၾကည့္စားပြဲမွာ ေက်ာင္းသားက စာထိုင္ၾကည့္ျဖစ္တယ္လို႔ မိဘမ်ားက ယူဆခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီ့အတြက္ ဆယ္တန္းမွာ အမွတ္ မ်ားမ်ားရဖို႔နဲ႔ လိုင္းေကာင္းေကာင္း ဝင္ဖို႔ အတြက္ မိဘမ်ားက စာက်က္လမ္းၫႊန္မ်ားကို ငွားၾကပါတယ္။

စာက်က္ လမ္းၫႊန္ရဲ႕ အကူနဲ႔ ေက်ာင္းသားဟာ အခ်ိန္မွန္ စာက်က္ေနရတာမို႔ ဆယ္တန္းမွာ အမွတ္ေတြ အမ်ားႀကီး၊ ဂုဏ္ထူးေတြ အမ်ားႀကီး ရႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို စာက်က္လမ္းၫႊန္နဲ႔ က်က္ခဲ့တဲ့ အတြက္ အမွတ္ေကာင္းခဲ့သည့္ တိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးဘက္က ဆံုးရံႈးသြားရတဲ့ အရည္အေသြးေတြ ရွိေနခဲ့တယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ မိဘမ်ား အေနနဲ႔ ဂ႐ု မထားခဲ့မိၾကပါဘူး။

စာက်က္လမ္းၫႊန္နဲ႔  စာက်က္တဲ့ အတြက္ ပထမဆံုး ဆံုး႐ံႈးရတဲ့ အရည္အခ်င္း တခုကေတာ့ စာကို ကိုယ့္ဘာသာ မေလ့လာ မက်က္မွတ္တတ္ ေတာ့တာ ပါပဲ။ စာက်က္လမ္းၫႊန္နဲ႔ စာက်က္ခဲ့သူ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ စာကို မေလ့လာတတ္ေတာ့ ပါဘူး။

စာကို မွတ္စုထုတ္ၿပီးေတာ့ မွတ္ဖို႔၊ စာရဲ႕အေျခခံ သေဘာတရားေတြကို ေက်ညက္စြာ ေလ့လာဖို႔ မေျပာနဲ႔ ကိုယ့္ ဘာသာကိုယ္ စာကို အလြတ္ရဖို႔ ရြတ္ရ က်က္ရတာေတာင္မွ ေဘးနားက ကူက်က္ေပးမယ့္ သူမရွိရင္ တေယာက္တည္း မက်က္တတ္ၾကေတာ့ ပါဘူး။

ဒီလို မက်က္တတ္တာ၊ စာက်က္လမ္းၫႊန္မပါရင္ ဘာမွ မလုပ္တတ္သလို ျဖစ္ေနတာ ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ ကေလးတေယာက္ (လူတေယာက္) ရဲ႕ အနာဂတ္ အတြက္ အင္မတန္မွ အႏၲရာယ္ရွိတဲ့ အရာပါ။ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္ အလုပ္တခုကို ကိုယ့္အသိစိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ လုပ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အက်င့္က ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္မွာ ရွိၿပီးသား ျဖစ္ေနရမယ့္ အရည္အေသြး တခုပါပဲ။

ဒီ အေလ့အက်င့္ကို ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ မေရာက္ခင္ အႀကိဳ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကာလျဖစ္တဲ့ ကိုးႏွစ္၊ ဆယ္ႏွစ္ ေလာက္ကတည္းက ကေလး တို႔ကို ႀကိဳတင္ေလ့က်င့္ေပးထားရ မွာပါ။ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ယူတတ္တဲ့ အက်င့္က ဒီ ဆယ္ေက်ာ္သက္ ကာလမွာ ကတည္းက ရွိေနရမယ့္ အက်င့္ေလးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အရြယ္ ေက်ာင္းသားတေယာက္ ကိုယ့္စာကိုယ္ က်က္မွတ္ဖို႔ အတြက္ ေဘးနားမွာ လူတေယာက္က ထိုင္ေစာင့္၊ ထိုင္က်က္ ေပးရတဲ့ အေလ့က က်မတို႔ ႏိုင္ငံမွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုမွ ထြန္းကား လာခဲ့ပါ ၿပီ။

ဒီ ဆယ့္ေလးငါးေျခာက္ႏွစ္ အရြယ္ ေက်ာင္းသား တေယာက္ဟာ  စာက်က္လမ္းၫႊန္ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ စာက်က္ခဲ့တာ မို႔လို႔ ဆယ္တန္းမွာ ဂုဏ္ထူးမ်ားနဲ႔ ေအာင္ျမင္သြားေကာင္း ေအာင္ျမင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔ဘာသာသူ အမွီအခိုကင္းကင္း၊ ယံုၾကည္မႈ ရွိရွိနဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ အတြက္ေတာ့ မရဲရင့္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ၊ ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ ယူမႈ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားမႈ ဆိုတဲ့ အရည္အေသြးေတြဟာ သူ႔ဆီမွာ မပါလာေတာ့ဘဲ  စာက်က္ လမ္းၫႊန္နဲ႔ အတူ စာက်က္ခဲ့တဲ့ စာၾကည့္စားပြဲမွာပဲ က်က်န္ရစ္ခဲ့ရ ပါၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ပညာေရးဟာ ဘြဲ႔လက္မွတ္ရဖို႔ တခုတည္း အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ပညာသင္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ဘယ္ဟာ ကေတာ့ မွန္တယ္၊ ဘယ္ဟာ ကေတာ့ မွားတယ္ ဆိုတာကို သိဖို႔၊ တီထြင္ႀကံဆႏိုင္ဖို႔၊ ေတြးေခၚ စဥ္းစားတတ္ဖို႔ဆိုတဲ့ ပညာေရးရည္ မွန္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ပါပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ က်မတို႔ရဲ႕ ဒါက်က္ဒါေျဖ ပညာေရး စနစ္ေအာက္မွာ စာေတြကိုပဲ အလြတ္က်က္ေနရတဲ့ အတြက္ က်မတို႔ဟာ တီထြင္ႀကံဆမႈ စြမ္းရည္၊ ေတြးေခၚမႈ စြမ္းရည္၊ တီထြင္ဖန္တီးမႈ စြမ္းရည္ေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ရ ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာမွ စာက်က္လမ္းၫႊန္ကပါ ထပ္မံအားျဖည့္လိုက္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကေလးတေယာက္ (လူတေယာက္) မွာ ရွိသင့္တဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး တတ္တဲ့ စြမ္းရည္ေတြ ေပ်ာက္ပ်က္ကုန္ရေတာ့ တာပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ အမွီခိုကင္းကင္းနဲ႔ ရပ္တည္ရဖို႔၊ ဆံုးျဖတ္ရဲဖို႔၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္စိတ္ရွိဖို႔ဆိုတာ ေတြဟာ ကေလးတေယာက္ (လူတေယာက္အတြက္) ရွိရမယ့္ စြမ္းရည္မ်ားပါ။ လူ႔ဘဝထဲကို ဝင္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီ စြမ္းရည္ေတြ ရွိတဲ့ လူနဲ႔ မရွိတဲ့ လူဟာ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးကိုပဲ ကြာျခားသြား ပါေတာ့တယ္။

စာက်က္လမ္းၫႊန္နဲ႔ပဲ အၿမဲတမ္း စာက်က္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္ဟာ စာက်က္လမ္းၫႊန္က ၫႊန္ၾကားလိုက္တဲ့ စာမဟုတ္ရင္ မက်က္တတ္ေတာ့ ပါဘူး။ က်ဴရွင္ဆရာမ၊ ေက်ာင္းဆရာမ၊ စာက်က္လမ္းၫႊန္ တို႔ရဲ႕ အကူအညီ မပါဘဲနဲ႔ ကိုယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ စာမက်က္တတ္၊ မေလ့လာ တတ္ေတာ့ ပါဘူး။

စာက်က္ လမ္းၫႊန္နဲ႔ စာက်က္သူ ကေလးမ်ား အားလံုးဟာ ဒီလိုပဲ လို႔ က်မ မဆိုလိုပါ။ သို႔ေပမယ့္ စာက်က္ လမ္းၫႊန္ ပါမွ စာက်က္ ႏိုင္သူ၊ စာက်က္တတ္သူ ကေလးမ်ားကိုေတာ့ က်မတို႔ ၀န္းက်င္မွာ ခပ္စိပ္စိပ္ ဆိုသလို ေတြ႔လာရပါၿပီ။

မိဘမ်ားရဲ႕ ကေလးမ်ားအေပၚ ထားရွိတဲ့ ေစတနာအရ ဆယ္တန္း၊ ကိုးတန္းမ်ားကိုသာ စာက်က္ လမ္းၫႊန္ ေခၚတာ မဟုတ္ဘဲ ေလးငါးတန္း ကေလး မ်ားအတြက္ပါ စာက်က္လမ္းၫႊန္ (စာကူက်က္) ေပးသူနဲ႔ ထားတာ မ်ိဳးေတြေတာင္မွ က်မတို႔ ျမင္ၾက၊ ၾကားေနၾကရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စာအုပ္ထဲက စာေတြကို အလြတ္က်က္ အာဂံုေဆာင္ၿပီးေတာ့ စာရြက္ထဲ ျပန္ကူးထည့္ရတဲ့အရာဟာ ပညာ မဟုတ္ပါဘူး။ အင္မတန္ လြဲမွားတဲ့ နည္းစနစ္ပါ။ စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးတာနဲ႔ ဘာတခုမွ ေခါင္းထဲ စိတ္ထဲ မက်န္ခဲ့ႏိုင္တဲ့ သင္နည္းစနစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အစိုးရ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ပညာေရးစနစ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မို႔လို႔  ဒီစနစ္ႀကီးကို မွားမွန္း၊ မေကာင္းမွန္း သိေပမယ့္လည္း ကေလးတို႔ပညာေရး အတြက္ က်မတို႔မိဘေတြ လြန္ဆန္လို႔ မရေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမွတ္ ေကာင္းဖို႔ ဆိုတာ တခုတည္းနဲ႔ေတာ့ က်မတို႔ဟာ ကေလး တို႔ရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္စိတ္၊ အမွီအခို ကင္းတဲ့ စိတ္ေတြကို ေပ်ာက္ပ်က္သြားေအာင္လို႔ မလုပ္မိဖို႔ လိုပါတယ္။

ပညာေရးဟာ တကယ္ေတာ့ ဆယ္တန္းနဲ႔ မၿပီး ေသးသလို၊ ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ၿပီးလည္း မၿပီးေသး ပါဘူး။ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားမွာ ထပ္ၿပီးေတာ့မ်ား ပညာသင္ခြင့္ ရခဲ့မယ္ ဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ကေလးဟာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ဉာဏ္ပိုင္းဆိုင္ရာမွာပါ အဆင္သင့္ ျဖစ္ေနေအာင္လို႔ ႀကိဳတင္ေလ့က်င့္ ထားရမွာပါ။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ ကေလးမ်ားကို ဆယ္တန္းမွာ အမွတ္ေကာင္းဖို႔ တခုတည္းကိုသာ ရည္ရြယ္ၿပီးေတာ့ စာက်က္လမ္းၫႊန္ ငွားမယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ တကယ္ ငွားသင့္၊ မငွားသင့္ ဆိုတာကို မိဘမ်ားအေနနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၿပီးေတာ့ သံုးသပ္စဥ္းစား ၾကည့္ၾကပါဦး… လို႔။     ။

The post စာက်က္လမ္းၫႊန္နဲ႔မွ စာက်က္တတ္တဲ့ ကေလးမ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ appeared first on ဧရာ၀တီ.
YKKM